Η ζωή στο ψηφιακό κουκούλι

Πιο συγκεκριμένα, υπάρχει η σκέψη της κινητής κατοικίας ενός αστικού νομάδα, ένα μεμβρανωειδές κουκούλι που περικλείει τον ''κάτοικό'' του κατά την προσωπική του κρίση και για όσο διάστημα επιλέξει ο ίδιος. Ο ''σάκος'' αυτός δημιουργείται ψηφιακά αλλά αποκτά υλική υπόσταση στο αστικό περιβάλλον με την ολοκλήρωση του σχηματισμού του. Με τον τρόπο αυτό προσκολλάται ως ανεξάρτητο αντικείμενο στην πόλη, αποτελώντας έτσι ένα στοιχείο της που μπορεί να εντοπιστεί σε ποικίλλα σημεία. Λόγω αυτού του χαρακτηριστικού του το κάθε κουκούλι με την καταστροφή του -και άρα την ανάκληση της φυσικής υπόστασης του κατοίκου του- αφήνει το δικό του ίχνος στο αστικό τοπίο..

Μιλώντας για ανάκληση της φυσικής υπόστασης, πρέπει να ορίσουμε την κατάσταση στην οποία περιέρχεται ο κάτοικος του κουκουλιού. Αρχικά, παίρνουμε ως παραδοχή ότι η μόνιμη εστία εγκαταλείπεται, συνεπώς η απόκτηση του καταφυγίου μας οφείλει να αποτελεί συνειδητή επιλογή, μιας που συνεπάγεται έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Με την δημιουργία του κελύφους, ο άνθρωπος περιέρχεται σε μια κατάσταση ημι-ύπνωσης, όπου οι βασικές βιολογικές λειτουργίες του μειώνονται, αλλά μπορεί και διαλέγεται σε νοητικό επίπεδο φυσιολογικά. Το στοιχείο αυτό έχει σημασία, διότι μπορεί ο ''άνθρωπος-νύμφη'' να είναι προστατευμένος από εξωτερικές επιδράσεις, ταυτόχρονα όμως έχει την δυνατότητα να επικοινωνεί με το έξωτερικό περιβάλλον διαμέσου του avatar του. Ένος avatar που βέβαια θα αδυνατεί να αισθανθεί και να δράσει πλήρως ως φυσική οντότητα, άρα η υπόστασή του δεν θα προτιμάται ως μόνιμη : η αδυναμία του ψηφιακού ανθρώπου να αντικαταστήσει στο έπακρο κάθε δραστηριότητα και φυσική αίσθηση σε συνδυασμό με την παραπάνω παραδοχή εγκατάλειψης της μόνιμης στέγης, επιλέγονται ώστε η νέα κατάσταση που γεννιέται να μην αποτελεί πανάκεια και πλήρη απομόνωση από την αληθινή ζωή.




Αναφορές σε έργα καλλιτεχνών με ενδιαφέρουσα προσέγγιση του θέματος των ορίων του σώματος και της περιβολής αυτού σε ένα πλαίσιο.

Body in Transit, Didier Fiuza Faustino

Conceptual Image of a Compressed Dwelling, Horling Wong (2001)